«ΘΡΥΛΕ ΓΙΑ ΣΕΝΑ ΠΝΙΓΗΚΑΜΕ ΣΤΟ ΑΙΜΑ» - Η ΤΡΑΓΩΔΙΑ ΤΗΣ ΘΥΡΑΣ 7
Η ΤΡΑΓΩΔΙΑ ΤΗΣ ΘΥΡΑΣ 7 - Η σχέση της τραγωδίας της θύρας 7 με την ψυχοσύνθεση ημών των Ολυμπιακών, είναι σίγουρο ότι αποτελεί ένα καλό case study ψυχολόγων, ψυχαναλυτών και ενδεχομένως ψυχιάτρων. Δηλαδή πως ένα από τα τραγικότερα, πιο θανατηφόρα και εντέλει πιο τραυματικά γεγονότα στην ιστορία του παγκόσμιου αθλητισμού, όχι μόνο δεν μας απομάκρυνε από την «μπάλα» και την ομάδα, αλλά μας «έδεσε» ακόμα περισσότερο μαζί τους. Και το πιο ενδιαφέρον είναι πως αυτή η ιστορία, όχι μόνο δεν φθίνει στο χρόνο, αλλά αποτελεί ένα είδος «ιερής υποχρέωσης» να μεταφέρεται από τους παλαιότερους στους νεότερους - από γονείς σε παιδιά - και οι νέες γενιές «γαύρων» και «γαυρίνων» να φροντίζουν να την κρατούν ζωντανή στη μνήμη τους και να τη μεταδίδουν με τη σειρά τους:
Τότε, η ποδοσφαιρική ομάδα του Ολυμπιακού προηγούταν δύο βαθμούς από τη δεύτερη ΑΕΚ και η νίκη στον μεταξύ μας αγώνα ήταν κομβική για το πρωτάθλημα. Ο αγώνας ξεκίνησε στις 15.15, το ηλιόλουστο μεσημέρι της 8ης Φεβρουαρίου του 1981, στο παλαιό «Γεώργιος Καραϊσκάκης» και ο «Θρύλος» νικούσε 6-0. Περίπου δύο λεπτά πριν τελειώσει το παιχνίδι (γύρω στις 16.58) πολλοί φίλαθλοι του Ολυμπιακού από τη Θύρα 7, έτρεξαν για να βγουν έξω, προκειμένου να πάνε μπροστά από τη Θύρα 1 και να επευφημήσουν τους παίχτες. Το τι ακριβώς ακολούθησε δεν είναι απολύτως ξεκάθαρο. Όπως αναφέρεται, κάποιος από τους πρώτους φιλάθλους που έτρεχαν στα σκαλιά, γλίστρισε και έπεσε.
Για να φθάσουν οι φίλαθλοι στην έξοδο της παλιάς θύρας 7, έπρεπε, από τις κερκίδες, να κατέβουν λίγα σκαλοπάτια τα οποία κατεύθυναν προς έναν διάδρομο. Στο τέλος αυτής της «σήραγγας», έπρεπε να κάνουν δεξιά. Μέχρι εκείνο το σημείο δεν υπήρχε καμία οπτική επαφή με την έξοδο. Στη συνέχεια και αφού είχαν στρίψει δεξιά, συναντούσαν τη μεγάλη σκάλα που οδηγούσε κάτω, στα τουρνικέ της εξόδου.
Από πάνω από τον πρώτο που έπεσε, σκόνταψαν και έπεσαν και άλλοι. Και μετά κι άλλοι κι άλλοι. Ταυτόχρονα η πόρτα εξόδου αναφέρεται είτε ως εντελώς κλειστή είτε ως μισάνοιχτη και τα τουρνικέ - μπλοκαρισμένα - δεν είχαν αφαιρεθεί, όπως προβλεπόταν. Δεκάδες άτομα έπεφταν το ένα πάνω στο άλλο· εγκλωβίζονταν και ποδοπατούνταν, αφού από πίσω έρχονταν με ορμή άλλοι ανυποψίαστοι φίλαθλοι, οι οποίοι δεν άκουγαν, ούτε έβλεπαν τους πρώτους που ασφυκτιούσαν.
Ακολούθησαν σκηνές αλλοφροσύνης. Οι μπροστινοί ούρλιαζαν να κάνει πίσω ο κόσμος, αλλά οι φωνές τους καλύπτονταν από τις ζητωκραυγές. Κάποιοι αστυνομικοί κατάφεραν μέσα σε ελάχιστα λεπτά (πέντε για την ακρίβεια) να ξηλώσουν ένα τουρνικέ και να απεγκλωβίσουν αρκετό κόσμο. Σε δέκα λεπτά, με περιπολικά, ιδιωτικά ΙΧ, ταξί και ασθενοφόρα ξεκινούν να μεταφέρονται στο «Τζάνειο» νεκροί και τραυματίες. Η ΕΡΤ και η ΥΕΝΕΔ μεταδίδουν το γεγονός και κάνουν έκκληση για γιατρούς. Κινητοποιείται και το «Κρατικό Πειραιώς», όπου μεταφέρονται κάποιοι. Πολίτες, φίλαθλοι, παίχτες και αστυνομικοί σπεύδουν να δώσουν αίμα.
Τα νέα διαδίδονται σε ολόκληρη την Ελλάδα, αλλά πολλοί που ήταν στον αγώνα, τα μαθαίνουν αφού επιστρέφουν στο σπίτι τους από τους κάτωχρους συγγενείς που τους αγκαλιάζουν με λυγμούς. Στο νοσοκομείο καταφθάνουν ο Πρωθυπουργός Γ. Ράλλης, πολιτικοί, παίχτες και παράγοντες του Ολυμπιακού και της ΑΕΚ. Τίθεται σε επιφυλακή και το ΚΑΤ. Άνθρωποι, φίλαθλοι, συγγενείς και φίλοι που γνώριζαν ότι οι δικοί τους άνθρωποι βρίσκονταν στο γήπεδο, συρρέουν έξω από το «Τζάνειο» και ζητούν να μάθουν ονόματα νεκρών και τραυματιών. Τα τρία πρώτα θύματα αναγνωρίζονται γύρω στις 20.00 και σε αυτούς θα προστεθούν και άλλοι, ανεβάζοντας τον αριθμό των ΑΓΓΕΛΩΝ ΤΟΥ ΘΡΥΛΟΥ στους 21…
Από αρχαιοτάτων χρόνων, σε όλους του πολιτισμούς υπάρχει το ερώτημα «τι είναι θάνατος», το οποίο στην αρχαία Ελλάδα, κάποια στιγμή, διατυπώθηκε κάπως διαφορετικά: «Τι είναι ο θάνατος όσο είμαστε ζωντανοί;» Μια σύγχρονη άποψη θέλει τις ανθρώπινες ψυχές - εάν υπάρχουν τέτοιες - να χάνονται μαζί με το βιολογικό τέλος. Ωστόσο μέχρι να βρεθεί κάποιος να το επιβεβαιώσει αυτό πειστικά: ΑΔΕΡΦΙΑ ΖΕΙΤΕ! ΕΣΕΙΣ ΜΑΣ ΟΔΗΓΕΙΤΕ!
Παναγιώτης Τουμανίδης, 14 ετών… Παρών!
Κώστας Σκλαβούνης, 16 ετών… Παρών!
Ηλίας Παναγούλης, 17 ετών… Παρών!
Γεράσιμος Αμίτσης, 18 ετών – φίλαθλος της ΑΕΚ… Παρών!
Γιάννης Κανελλόπουλος, 18 ετών… Παρών!
Σπύρος Λεωνιδάκης, 18 ετών… Παρών!
Γιάννης Σπηλιόπουλος, 19 ετών… Παρών!
Νίκος Φίλος, 19 ετών… Παρών!
Γιάννης Διαλυνάς, 20 ετών… Παρών
Βασίλης Μάχας, 20 ετών… Παρών!
Ευστράτιος Λούπος, 20 ετών… Παρών!
Μιχάλης Κωστόπουλος, 21 ετών… Παρών!
Ζωγραφούλα Χαϊρατίδου, 23 ετών… Παρούσα!
Σπύρος Ανδριώτης, 24 ετών… Παρών!
Κώστας Καρανικόλας, 26 ετων… Παρών!
Μιχάλης Μάρκου, 27 ετών… Παρών!
Κώστας Μπίλας, 28 ετών… Παρών!
Αναστάσιος Πιτσόλης, 30 ετών… Παρών!
Αντώνης Κουρουπάκης, 34 ετών… Παρών!
Χρήστος Χατζηγεωργίου, 34 ετών… Παρών!
Δημήτριος Αδαμόπουλος, 40 ετών… Παρών!
«ΘΡΥΛΕ ΓΙΑ ΣΕΝΑ ΠΝΙΓΗΚΑΜΕ ΣΤΟ ΑΙΜΑ.
ΤΑ ΧΡΟΝΙΑ ΠΕΡΝΑΝΕ ΠΟΤΕ ΔΕΝ ΣΑΣ ΞΕΧΝΑΜΕ»
